فولاد زنگ نزن یا استنلس استیل (Stainless Steel) به فولادهایی با مقدار عناصر آلیاژی بالا گفته می‌شود که از خانواده فلزات است و توانایی مقاومت به خوردگی در اتمسفرهای خورنده و دماهای بالا را داشته باشند. فولادهای ضد زنگ معمولی حاوی حداقل ۱۱ درصد کروم هستند که عامل اصلی مقاومت به خوردگی آنهاست.

فرق استیل ۳۰۴ و ۳۱۶ چیست ؟

استیل ۳۰۴ حاوی ۱۸% کروم و ۸% نیکل است در صورتیکه استیل ۳۱۶ دارای ۱۶% کروم ، ۱۰% نیکل و ۲% مولیبدن است . مولیبدن برای کمک به مقاومت در برابر خوردگی ناشی ا ز کلراید (مثل آب دریا ) به آن اضافه می شود .

استیل ها به دو دسته بگیر و نگیر تقسیم میشوند:

استیل نگیر یا غیر مغناطیسی: آلیاژ آهن – کروم- نیکل با کربن کمتر از ۰٫۱ % (شامل انواع۱٫۴۳۰۱/۳۰۴که معمولاً به عنوان ۸/۱۸ و۱۰/۱۸ نیز نام برده می‌شوند) در حالت استفاده نشده خاصیت غیر آهن‌ربایی دارد و بیش از ۶۵ درصد مصرف جهانی استنلس استیل را به خود اختصاص داده‌است. استیل های نگیر معمولا از قاومت بالایی در برابر خوردگی و هوازدگی برخوردارند،از این روست که قیمت بالاتری نسبت به دیگر استیل ها دارند.

استیل بگیر یا مغناطیسی: آلیاژ آهن – کروم با کربن کمتر از ۰٫۱٪ همراه با خاصیت آهن‌ربایی. استیل های بگیر به دلیل داشتن ناخالصی مقاومت کمتری در مقابل زنگ زدگی و خوردگی دارد.

فولاد گالوانیزه (Galvanized Steel) به فولاد گالوانیزه شده توسط روی گفته می‌شود.

این فولاد بطور معمول از لایه‌های مختلف با فازهای زیر تشکیل می‌شود:

 

فاز	فرمول شیمیایی	ساختار بلوری	درصد آهن	سختی ویکرز
اتا	‎Zn(Fe)‎	هگزاگونال فشرده	‎۰٫۳ %wt‎	۴۱–۵۲
زتا	FeZn13	مونوکلینیک	‎۵-۶ %wt‎	۱۱۸–۲۰۸
دلتا	FeZn10	هگزاگونال	‎۷-۱۱٫۵ %wt‎	۲۷۳–۳۵۸
گاما۱	Fe11Zn40	مکعب تمام‌وجوه پر	‎۱۹-۲۵ %at‎	—
گاما	Fe3Zn10	مکعب مرکزپر	‎۲۷٫۵-۳۱٫۵ %at‎	—
آلفا	Fe	مکعب مرکز پر	۱۰۰	—

 

با دور شدن از سطح فلز، درصد آهن موجود در لایه‌های مختلف کمتر می‌شود. لایهٔ خارجی فولاد گالوانیزه از بلورهای روی تشکیل شده‌است. این لایه چکش‌خوار بوده و بین ۴۰ تا ۹۰ درصد از ضخامت کل پوشش گالوانیزه را تشکیل می‌دهد.

پوشش گالوانیزه توسط حفاظت از تماس فولاد با محیط خورنده و نیز حفاظت کاتدی در موقع تماس فولاد با محیط خورنده، از خوردگی فولاد جلوگیری می‌کند.
پوشش گالوانیزه در آهن آلات هم بکار می‌رود و طرز تولید آهن گالوانیزه یا آهن سفید دقیقاً مشابه فولاد گالوانیزه است.

آلومینیم عنصری شیمیای در گروه بورون با عدد اتمی ۱۳ و نماد Al است. این عنصر یک فلز نرم، نقره ای و چکش‌پذیر است که سومین عنصر فراوان و فراوان‌ترین فلز در پوسته کره زمین است. آلومینیوم خالص به دلیل واکنش‌پذیری بسیار بالای خود بسیار به ندرت به طور طبیعی یافت می‌شود به صورت ناخالص در سنگ‌های معدنی مختلفی وجود دارد. بیشتر آلومینیوم دنیا از سنگ بوکسیت به دست می‌آید.

آلومینیوم، فلزی نرم و سبک، اما قوی است، با ظاهری نقره‌ای – خاکستری مات و لایه نازک اکسایش که در اثر برخورد با هوا در سطح آن تشکیل می‌شود، از زنگ خوردگی بی. ِ چکش خوار، انعطاف‌پذیر و به راحتی خم می‌شود. همچنین بسیار بادَوام و مقاوم در برابر زنگ خوردگی است. بعلاوه، این عنصر غیر مغناطیسی، بدون جرقه، دومین فلز چکش خوار و ششمین فلز انعطاف‌پذیر از خانواده فلزات است.

آلیاژهای آلومینیوم به دلیل داشتن خواص منحصر به فردی نسبت به دیگر فلزات مانند نسبت استحکام به وزن بالا، جوش پذیری خوب، حکاکی لیزری خوب شکل‌پذیری عالی و مقاومت به خوردگی نسبتاً خوب، به گونه گسترده در انواع سازه‌ها، صنایع هوایی و دریایی، خطوط انتقال برق، حمل و نقل و… استفاده می‌شوند. با اضافه کردن عناصری مانند مس، روی و سیلیسیوم به آلومینیوم می‌توان به خواص مکانیکی بهینه رسید. در برخی آلیاژهای آلومینیوم لازم است عملیات ترمومکانیکی انجام شود. در این عملیات که بیشتر ویژه آلیاژهای سری ۲۰۰۰ ،۷۰۰۰ و ۶۰۰۰ است، ذرات در مرزدانه‌ها رسوب کرده و در نتیجه نواحی اطراف مرزدانه‌ها از عنصر آلیاژی تهی می‌شوند و این خود می‌تواند شروعی برای خوردگی موضعی بویژه خوردگی حفرهای و بین دانهای باشد؛ بنابراین، آلیاژهای آلومینیوم با استحکام بالا مانند ۲۰۲۴ ،۷۰۷۵ و ۶۰۶۱ که در صنایع گوناگون کاربرد فراوانی دارند، حساسیت زیادی به خوردگیهای موضعی بویژه حفرهای و بیندانهای دارند. این نوع خوردگیها می‌توانند شروعی برای انواع خوردگی مثل پوستهای شدن (Exfoliation)، خوردگی تنشی SCC و ترکهای خستگی در آلیاژهای آلومینیوم باشند. فرایندهایی مانند عملیات حرارتی محلول جامد، کوئنچ و رسوبسختی، اثر قابل ملاحظه‌ای بر ترکیب شیمیایی موضعی آلیاژهای با استحکام بالا و قابل عملیات دارد.